Zonder Blanca is een novelle, geschreven door Muñoz Molina en dit jaar in Nederlandse vertaling uitgebracht door De Geus. Zonder Blanca is een mysterieus verhaal over een man, Mario López, die leeft voor zijn vrouw Blanca.
Mario, oorspronkelijk een plattelandsjongen, ontmoet Blanca op één van de weinige avonden dat hij uitgaat. Als hij op het punt staat naar huis te gaan, vindt hij haar op de stoep voor het café, dronken van de alcohol en het liefdesverdriet waar ze mee worstelt. Zelfs dan straalt ze een bepaalde waardigheid en aantrekkelijkheid uit en Mario kan haar niet aan haar lot overlaten. Hij brengt haar naar huis en verzorgt haar dagenlang. In die dagen wordt hij verliefd op Blanca. En vanaf dat moment is er niets anders waar hij aan denkt en waar hij voor leeft.
Blanca is voor Mario een vrouw uit een andere wereld, beschaafd, welgemanierd en perfect in alles wat ze doet en zegt. Als Blanca ook van hem begint te houden, kan hij dat bijna niet geloven. Mario en Blanca trouwen en hij doet zijn uiterste best om zich aan te passen aan haar levensstijl, om niet te slurpen aan tafel en geen domme dingen te zeggen in gezelschap van haar hoogwaardige en intellectuele vriendenkring. Elke dag vertrekt hij stipt op tijd van zijn werk, om maar geen moment van de uren met haar te hoeven missen.
Blanca is op haar beurt een actieve vrouw met een brede interesse voor kunst, theater en film. Zij probeert Mario aan te sporen tot het bezoeken van voorstellingen en exposities, maar Mario is tevreden met de dagen zoals ze zijn:
‘Blanca zei wel eens dat ze een leven zonder hoogtepunten leidden, en daar gaf hij haar gelijk in, maar ook dacht hij, als op het werk alles van een leien dakje ging en hij vroeg weg kon en een paar minuten voor drie thuiskwam, dat er voor hem geen mooier hoogtepunt was dan door de vertrouwde straten te lopen wetend dat hij, anders dan al die mannen die hem passeerden, die in bars met een glas in de ene hand en een sigaret in de andere stonden te praten over voetbal en met een hongerige blik omkeken naar elke knappe vrouw, het grote geluk had van alle vrouwen uitsluitend de vrouw te begeren met wie hij getrouwd was en dat hij er zeker van kon zijn dat hij wanneer hij de deur van zijn huis zou opendoen, haar aan zou treffen.’(p. 18)
Deze twee verschillende visies op het leven leiden langzaamaan tot een bijna onzichtbare breuk tussen de twee geliefden. Blanca wordt steeds meer in beslag genomen door de kunstenaar Lluís Onésimo, de man die, zo dacht ‘Mario met vooruitziende blik, hem zijn vrouw zou afnemen’(p.72).
Of Blanca haar man inderdaad bedriegt, wordt niet letterlijk beschreven, maar wel hoe haar kleding en reistas op een dag zijn verdwenen, en hoe zij ’s nachts weer thuiskomt. En vanaf dat moment is Blanca niet meer de Blanca die Mario kende. Liever nog probeert hij te geloven dat zij een dubbelgangster is van de vrouw waar hij van houdt:
‘Hij gaf zich er aan over, begreep dat hij zich liet meevoeren, dat het gemak waarmee hij zich altijd aan alles aanpaste (een eigenschap die Blanca ergerde) hem er zachtjes, met tederheid bijna, toe bewoog de aanwezigheid van de indringster te accepteren.’ (p. 89)
En zo leeft Mario verder in de wetenschap dat de echte Blanca niet meer terug zal keren.
Muñoz Molina vertelt dit verhaal op een prachtige manier, in de typerende, ellenlange, beschrijvende volzinnen, waarmee hij perfect het karakter van Mario weet te schetsen. Tegelijkertijd is de novelle doorspekt met veel humor: ‘Hij [Mario] begon zelfs haar vrienden aardig te vinden, in het bijzonder Blanca’s homoseksuele vrienden, van wie hij niets te duchten had.’ Dit, in combinatie met de mysterieuze cirkelvertelling (op de eerste pagina wordt Blanca’s dubbelgangster al geïntroduceerd) maakt van Zonder Blanca een prachtig verhaal waarvan ik genoten heb.
Zonder Blanca, Antonio Muñoz Molina. Uitgeverij De Geus, 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten