Tijdens de Boekenweek kocht ik Het Rosie Project van Graeme Simsion. Ik was toe aan een lekkere ‘weglezer’. Nu leest dit boek inderdaad lekker weg, het is grappig en ontroerend, maar het biedt ook veel meer dan dat. Het Rosie Project gaat over zelfacceptatie, maar ook over je weg vinden binnen een maatschappij waarin de normen rond ‘normaal’ en ‘anders’ al lange tijd zijn vastgesteld.
Het Rosie Project gaat over de autistische Don Tillman, een intelligente genetica professor aan de universiteit. Zijn hele leven bestaat uit een zich herhalend weekschema, waarin per dag precies vaststaat hoeveel minuten hij kwijt is aan al zijn taken. Dit alles om zo efficiënt mogelijk te leven en nergens tijd of energie te verspillen.
Toch mist er iets: Don is op zoek naar een vrouw. Omdat hij sociaal gezien niet zo handig is en vrij kritisch wat betreft de ideale vrouw, is hij nooit verder gekomen dan een eerste date. Daar moet verandering in komen door Het Echtgenote Project. Door middel van een vragenlijst van zestien pagina’s probeert Don zijn ideale vrouw te vinden. Dan komt de mooie en slimme Rosie in Don’s leven, een vrouw die echter in geen enkel opzicht voldoet aan de eisen die Don stelt. Toch raakt hij geïntrigeerd door Rosie en haar zoektocht naar haar biologische vader. Als geneticus kan Don haar helpen, besluit hij, en ze starten Het Vader Project. Samen reizen ze door het land en over de wereld om het DNA van potentiële vaders in handen te krijgen, wat hilarische taferelen oplevert (ik heb meerdere malen hardop gelachen). Natuurlijk schopt Rosie Don’s schema op deze manier danig in de war. Weet Don de controle en zijn gewoonten los te laten en weet hij te improviseren om hun doel te bahalen?
Het Rosie Project is grappig en ontroerend om te lezen, maar heeft ook zeker een onderliggend thema dat de lezer aan het denken zet. Het boek gaat niet zozeer over het vinden van de liefde, of over autisme of over een nerd die zo onhandig is dat hij niet normaal met vrouwen overweg kan. Het gaat voornamelijk over ‘anders’ zijn en wat ‘anders’ dan precies is. Wie heeft de norm gesteld voor sociaal gewenst gedrag?
Don heeft inderdaad last van ‘een stoornis in het autistisch spectrum’, zoals hij het zelf noemt. Don ziet de dingen anders dan andere mensen, waarbij hij zijn gevoel zo veel mogelijk uitschakelt. Maar juist door op deze manier naar de dingen te kijken, komt duidelijk naar voren hoe de maatschappij in elkaar zit, wat de sociale normen zijn en hoe dubbelzinnig die eigenlijk geïnterpreteerd kunnen worden. Want wat is ‘normaal’? Is de manier waarop Don’s beste vriend Gene vrouwen van alle nationaliteiten verovert normaal, terwijl hij een vrouw thuis heeft zitten? Het Rosie Project laat wat dat betreft de harde werkelijkheid van de maatschappij zien.
Maar daarnaast blijft er dus ook heel wat te lachen over. Don gebruikt humor om zijn sociale onhandigheid te verbergen, iets dat grappige, maar tegelijkertijd ontroerende momenten oplevert. Graeme Simsion heeft een verhaal geschreven over sociaal gewenst gedrag, over de aanpassingen die mensen maken om aan de maatschappelijke normen te voldoen. Over dat wat wel en niet gewenst is en over zelfacceptatie en het accepteren van elkaar. En over het feit dat mensen die ‘anders’ zijn toch ook nog het geluk weten te vinden. Kortom, een luchtig en grappig verhaal waar je toch nog even over na zult denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten